ابوالقاسم صادقی نویسنده پیشکسوت رادیو:
- از چهارده سالگی کار طنزنویسی را با نشریه توفیق آغاز کردم.
- من تنها کسی هستم که در تمام شبکه‌های رادیویی کار کردم.
- من از سال ۱۳۵۲ نویسنده تمام وقت رادیو شدم و کارم را با برنامه صبح جمعه آغاز کردم و برای عصر جمعه، راه شب، برنامه بامدادی، برنامه چشم انداز، کار می‌کردم.
- سال ۵۷ که انقلاب شد ما اولین مجله طنز پس از انقلاب به نام بهلول را ۲۷ اسفند ۱۳۵۷ منتشر کردیم.
- محیط رادیو جوان آنقدر مرا جذب کرد که دیگر کار کردن در تلویزیون را جدی نگرفتم.
- اولین کار جدی فرزاد حسنی در رادیو با من بود و کارش هم بی‌نظیر بود.
- ما در نیمه دهه ۹۰ آموزش طنز نویسی را در رادیو گذاشتیم و دویست نفر ثبت نام کردیم و از این ۲۰۰ نفر ۱۱۰ نفر را رد کردم. از آن ۹۰ نفر سی الی چهل نفر آنان در رادیو کار می کنند. متاسفانه برخی از آنان نویسندگی را رها کردند و به کادر اداری پیوستند.
- الان چیزهایی که در رادیو می‌شنویم و در تلویزیون می‌بینم طنز نیست، فکاهه است، حتی در حد طنز عبید زاکانی هم نیست. طنز یک شمشیر برنده است که در عین خنده هشدار می‌دهد.
- من تا آخر عمرم کار در برنامه هفت‌شنبه را فراموش نمی‌کنم. من در تمام برنامه‌هایی که کار کردم آن برنامه اول بود.
- یکی از اشتباهات فعلی رادیو این است که سردبیری را از برنامه‌های رادیو حذف کرده است.
- ما برای اجرای هفت‌شنبه به زاهدان، اهواز و آبادان رفتیم.
- محمودرضا قدیریان حرف یومیه‌اش را نمی‌تواند بزند اما الان گوینده تلویزیون است. محمودرضا الان اجراهایش خیلی خوب شده اما ما برای خنده او را آورده بودیم.
- در متونی که من به «محمودرضا قدیریان» دادم «خرجم‌ کنید» را «خر جمع کنید» خواند.
- «علی‌صادقی» را برای هفت‌شنبه آوردیم و از خنده روی زمین غلط می‌زد.
- من فکر نمی‌کردم رادیو اینقدر مخاطب داشته باشد، زمان هفت‌شنبه ۹ تا گونی نامه برای ما می‌آمد.